วันศุกร์ที่ 10 กันยายน พ.ศ. 2553

มาทำเครื่องรางใช้กันดีกว่า(พระพิราพ)

มาทำเครื่องรางใช้กันดีกว่า(พระพิราพ)
วันนี้มาแปลก
ก็อย่างที่จั่วหัวนะครับ
คือทำใช้เองและใส่ซองเป็นที่ระลึกให้กับผู้ที่ร่วมสร้างพระพุทธรูป
ประมาณว่าใส่ซองของชำร่ายวันเกิดหรืองานแต่งงาน
ไม่ทำขายและไม่ว่าถ้าใครจะทำขาย
งานผมส่วนมากจะถูกก็อปปี้อยู่แล้วถือเป็นการให้เกียรติครับ
มาทำเครื่องรางใช้กันดีกว่า(พระพิราพ)
ผลก็มาจากการที่ได้มีโอกาสปั้นพระพิราพและสร้างพระพิราพ
ถวายวัดบางกร่าง นนทบุรีครับ
หน้าพระพิราพที่เห็นก็เป็นส่วนหนึ่งในลายละเอียดเครื่องทรง
ของพระพิราพอยู่แล้ว หลังจากเสร็จงานผมก็ทำไว้ใช้เอง
และแจกไปแล้วชุดหนึ่งจำนวนน้อยนิด
และที่เห็นนั้นก็เป็นพระพิราพอันที่ผมใช้แขวนอยู่ทุกวัน
มาทำเครื่องรางใช้กันดีกว่า(พระพิราพ)
แต่อันที่ผมแขวนอยู่นั้นจะแตกต่างจากที่ทำแจกก็คือ
มีพ่อแก่อยู่ด้านหลังและมีการลงสีด้วยครับแต่พ่อแก่นั้นผมไม่ได้ปั้นเอง
แต่เป็นของอาจารย์ท่านหนึ่งที่ผมแอบเคารพศรัทธาท่านอยู่เงียบๆ
แล้วไปขอมาจากลูกศิษย์ท่านอีกที
พอดีครับขนาดเข้ากันพอดี
ยิ่งผงที่ผสมลงไปหรือที่เรียกว่ามวลสารนั้นยิ่งไม่ธรรมดา
การปิดทองเขียนสีก็เขียนเองครับ
จึงไม่อาจสวยสดงดงามเท่ากับมืออาชีพ
แต่ไม่เป็นไรครับ พึ่งพาคนอื่นให้น้อยที่สุดเป็นดี
และที่สำคัญถ้ารู้ว่าอาจารย์ผมเป็นใคร
ใครทำพิธีให้ เข้าพิธีที่ไหน กี่ครั้งแล้ว
ก็คงจะทำให้หลายคนสบายใจ อยากได้บ้าง
(ถ้าอยากรู้จริงๆก็ถามเป็นการส่วนตัวครับ)
.............
เรื่องนี้ไม่ใช่ความคิดครั้งแรก
เมื่อก่อนเคยคิดที่จะเอาของจำพวกแก่นไม้นามมงคลต่างๆ
มาแกะเป็นพระพุทธรูปแล้วด้านหลังจะบรรจุพระคาถาชินบัญชรลงไป
ก็มาบังเอิญว่าได้ไปวัดอินทร์บางขุนพรหม
ก็พอดีเขามีรุ่นนี้เปิดให้จองพอดี
ก็ถือว่าโชคดีไปได้สมอยากครับ
ความเคลื่อนไหวอื่นๆก็
หรือ
..........

ไม่มีความคิดเห็น: